ปืนลูกดอกของสมิง หรือชื่อเต็มโดยผู้ประดิษฐ์คือ ปืนยิงลูกดอกอัตโนมัติแบบใช้ไฟฟ้า เป็นหนึ่งในประดิษฐกรรมของกลุ่มสามสมิง และเป็นหนึ่งในประดิษฐกรรมของสมิงที่เป็นที่รู้จักกันมากที่สุด ใช้อย่างแพร่หลายเป็นครั้งแรกในสงครามกลางเมืองสมิง 4155
ข้อมูลทั่วไป[]
ปืนยิงลูกดอกของสมิงใช้หลักการของเครื่องยิงลูกดอกธรรมดาซึ่งมีสปริง แท่นตั้งลูกดอก และไกปล่อยสปริง เมื่อจะบรรจุกระสุน ผู้ยิงจะดึงแท่นตั้งลูกดอกเพื่อยืดสปริงออกมาขัดเอาไว้ที่ไกปล่อยสปริงและตั้งลูกดอกเอาไว้ จากนั้นจึงปล่อยไกเพื่อส่งลูกศรออกไปในทิศทางที่ต้องการ
ปืนของสมิงใช้หลักการนี้ร่วมกับหลักการของปืนกลแกตลิง โดยการเรียงแท่นตั้งลูกดอกและสปริงเอาไว้บนแกนหมุนซึ่งด้านหนึ่งมีทรงกระบอกที่ตัดเฉียงเอาไว้ ปลายแกนต่อกับมอเตอร์แรงบิดสูงซึ่งใช้ไฟฟ้าจากแบตเตอรี่ขนาดพกพา เมื่อมอเตอร์หมุน แท่นตั้งลูกดอกจะถูกรอยตัดเฉียงของทรงกระบอกดันให้เคลื่อนที่ไปด้านหลัง พาให้สปริงยืดออกตาม เมื่อถึงตำแหน่งล่างสุด แท่นตั้งลูกดอกจะขัดเข้ากับสลัก จากนั้นลูกดอกจะถูกบรรจุเข้าที่จากด้านล่างโดยมือหรือซองกระสุน ลูกดอกจะหมุนจากตำแหน่งล่างสุดขึ้นไปยังตำแหน่งบนสุดซึ่งสลักจะสิ้นสุด ทำให้ลูกดอกถูกยิงออกไป ด้วยกลไกนี้ ปืนยิงลูกดอกแบบนี้จะสามารถยิงได้ที่อัตราสูงสุดเกือบ 240 นัดต่อนาที แต่ต้องการเวลาที่มอเตอร์จะเร่งขึ้น ซึ่งโดยปกติลูกดอกในซองซึ่งบรรจุได้ยี่สิบนัดก็จะหมดก่อน
ปืนลูกดอกมีหลากหลายขนาด ทั้งขนาดเท่าปืนพกซึ่งยิงลูกดอกยาวประมาณสองนิ้ว ขนาดเท่าปืนเล็กยาวจู่โจม และขนาดเทียบเท่าปืนเล็กยาวซุ่มยิงขนาดใหญ่